Je Leven op Koers
Je weet het al een tijdje, zo gaat het echt niet meer
Je slaapt al maanden erg slecht en alles doet je zeer
Gedachten blijven tollen, je hoofd komt niet tot rust
Ontspannen is onmogelijk en je voelt je uitgeblust
Het gezin, je werk, je ouders; toch help je ze allemaal
Zet jezelf steeds weer opzij, want jij bent zó sociaal
Er is er één die jij vergeet, dat ben jijzelf aldoor
En hoe beroerd je je ook voelt, die ander gaat toch voor
Maar weet dat het ook anders kan, stap uit dit strak stramien
Stel jezelf maar eens centraal en laat je grenzen zien
Ik weet ook maar al te goed hoe moeilijk dat kan zijn
Ik heb gezeten waar jij nu zit en herinner me jouw pijn
Eenvoudig was het allerminst, ik was mezelf echt kwijt
Ben mijn proces wel aangegaan en voel me zo bevrijd!
Dit gevoel, dat gun ik jou: weer helemaal in balans
Heel graag zou ik jou helpen, geef jij jezelf deze kans?
Lieve groet,
Chantal
