11 Ik verdrink in een malende gedachtestroom die met mij op de loop gaat.
Blog: Ik verdrink in een malende gedachtestroom die met mij op de loop gaat.
Kwart voor twee in de middag. Ik zit op mijn favoriete plek op de bank, niemand om me heen, kinderen naar school mijn hoofd lijkt een waas. Schouder –en nekspieren zijn stijf en pijn scheuten schieten door mijn hoofd. Er staat deze dag heel veel op mijn lijstje. Ik ga hier niets voor jou op noemen want wanneer jij begonnen bent te lezen kun jij dat lijstje vast en zeker snel voor ogen zien. Ik weet dat ik van mezelf van alles MOET maar nu kan ik het gewoon echt niet. Er is op dit moment nu niemand die hier is en dus ook niemand die het ziet dat ik hier zomaar zit te zitten. Ik voel me schuldig dat ik nu hier zit maar hoef me in ieder geval niet schuldig te voelen naar de ander. Door mijn waas heen komt de gedachtestroom weer op gang. Ik zou eigenlijk nu dit moeten doen en dan dat en dat……
Helaas mijn lichaam komt niet vooruit; ik ben doodmoe. Nooit gedacht dat mijn lichaam zo ver achteruit zou gaan en dat eigenlijk in hele korte tijd. Week van tevoren dacht ik het nog allemaal net te redden tot einde van het jaar, ik kon nog aan de taken voldoen die werden opgelegd. “Opleggen” zo voel ik alles. Door de drukte van alle dag lijk ik in een bepaald patroon te zitten waarin alleen nog maar het patroon van verplichtingen en verantwoordelijkheden naar boven komt. Pffff……alleen al wanneer ik aan de hele riedel van wat ik “Moet” denk, lekt mijn energie weg. Nee hier word ik niet vrolijk van; ik voel me verre van vrolijk en val in een huilbui. Ik snik, snik en heb met mezelf te doen. Ik voel me intens zielig en krijg allemaal beelden voor ogen dat het bij mijn vrienden en anderen om me heen het stukken rooskleuriger aan toe gaat. Laat ik zeggen altijd veel beter dan dat ik me voel. Heel, heel eenzaam in mijn emoties.
De hoeveelheid werk kan ik al lang niet meer aan maar ik zet door, ze zullen zien dat er niets aan de hand is en ik mijn taken goed vervul. Op mijn werk en privé. Geen mens in mijn buurt die ik hier direct mee wil belasten. Zijn natuurlijk altijd mensen om me heen die aanvoelen dat het niet goed met me gaat maar ja tijd om echt te praten op het werk is er niet. Dit nog eens afgezien van of men wel wil praten; het is immers intensief druk en praten ja praten kost tijd. En zo gaan we door, door en door……en worden emoties voor de ander weggestopt. Ik merk dat niet alleen de hoeveelheid werk met mij aan de haal gaat en ik dit niet meer aan kan. Nee ook de kwaliteit kost mij enorme energie deze op peil te houden. Het werk dat ik lever kost juist daarom nu heel veel tijd. Dus veel minder af in meer tijd. Ik baal en raak ook hierdoor nog meer gefrustreerd en verward in mijn emoties.
Op het werk komt de jaarlijkse vraag langs waar ik me in wil gaan verdiepen voor komend jaar. Welke ontwikkeling ik hierin wil doormaken. Ik voel de druk in mijn lijf nog meer oplopen, nog meer dat er bij komt. Waarom valt alles toch zo zwaar? Toch leuk wanneer je de mogelijkheid krijgt aangeboden een opleiding/ cursus te mogen volgen? Nee voor mij niet meer, ik kan het niet meer; het is te veel boven op de werkdruk die er nu al voor mij ligt en de thuissituatie waar ik ook behoorlijke druk van ondervind. Twee lieve kinderen waarvan een zoon met autisme. Voor mij allemaal intensieve taken maar ik zal doorgaan. En ja dan nog wat. Cursus/ opleiding? Allemaal om maar meer kennis op te doen maar ho …..niet om korter bij jezelf te komen staan……nee weer iets er bovenop ….nu niet voor mij. Maar ook dit moet en zal gebeuren omdat de ander er om vraagt (werkgever) en laat ik mijn stem niet horen dan kiezen de mensen wel voor mij die wel meer tijd hebben om bij deze keuzes volop stil te staan. En ja je raadt het al dat voelt weer als een verplichting er bovenop.
Hier zit ik dan nog steeds op de bank en verdrink in een malende gedachtestroom die met mij op de loop gaat, waarvan mijn lichamelijke pijnen echt niet minder worden.;) Ik maan mezelf tot actie en neem stapje voor stapje iets van mijn to do lijst om handen; hoe belabberd ik me ook voel……
Het kan anders.
Voor mij ging het roer om. Gaat voor jou ook het roer om? Klik dan hier:
http://jelevenopkoers.nl/diensten/en-nu-ik/
Hier vind je een impressie van mijn bedrijf Je Leven op Koers.
Ken je iemand die deze mail fijn zou vinden? Stuur deze dan gerust door. Diegene zal er blij mee zijn en ik natuurlijk ook. 🙂 http://jelevenopkoers.nl/
Lieve groet,
Chantal
Mijn naam is Chantal Smeets en mijn bedrijf heet Je Leven op Koers www.jelevenopkoers.nl
Je Leven op Koers begeleidt zorgzame, ambitieuze vrouwen te bereiken die willen loskomen uit stramienen, patronen en verantwoordelijkheden (door werkdruk en/ of zorgtaken) de regie (weer) over hun leven in handen te nemen en koers te bepalen.
http://jelevenopkoers.nl/diensten/en-nu-ik/
