14 Afscheid van mijn lieve vader…….dankjewel pap.

Blog: Afscheid van mijn lieve vader…….dankjewel pap.

Zondag 24 september. Mam belde, John nam op en vijf minuten later waren we bij jullie. En daar lag je……vredig alsof je nog sliep. Je zou zo weer wakker kunnen worden maar helaas dit gebeurde niet. Je ontglipte ons zonder dat we nog iets tegen je konden zeggen; dit voelt in eerste instantie niet prettig. Hoe zou het zijn wanneer ik wel nog volop in de mogelijkheid was geweest iets te uiten? Hoe zou het zijn jullie toe te kunnen spreken n.a.v. jullie 50 jarige trouwdag die exact vandaag gevierd zou worden? Je bent me er één …..er net te vroeg vandoor gaan.

“Ja zo gaat dat”; deze zin hoor ik mezelf afgelopen dagen menigmaal uitspreken. Hij functioneert als het ware als een soort uitlaatklep.

Weet je wat? Laat ik het maar allemaal zo zijn zoals het is. Ik accepteer dat jij zo vredig bent ingeslapen. Hoogstwaarschijnlijk heb jij geen pijn ervaren; je gelaatsuitdrukkingen spraken boekdelen…..je lag heel rustig en dat doet goed te weten.

Hoe zou het zijn geweest wanneer jij de laatste kuur zoals ze in het ziekenhuis zeiden nog zou ondergaan? Dit zou een hele zware geweest zijn……de bijwerkingen zouden weleens heel groot kunnen zijn. Tja weten zullen we dit niet maar zoals jij alle kuren doorstaan hebt en dat je zelfs in slaap viel tijdens een kuur ….dat is toch wel ontzettend fijn. Je nam het zoals het was en gaf je over aan het proces zonder (althans dat gevoel had ik altijd) een hevige strijd in jezelf te voeren. Je gaf je over aan je ziekzijn. Tja wat heb je ook te willen he? Ik hoorde van mam dat je er in de nachten wel eens over droomde. Je uitte je dan in je slaap in enkele woorden en wist dat het je wel bezig hield.Ik vond het knap hoe jullie hier in jullie ziekzijn proces stonden en hoe jullie er op jullie wijze mee omgingen.Het noodzakelijke wilden jullie delen, liefst met de dagelijkse dingen bezig zijn, altijd weer die interesse in jouw kinderen en kleinkinderen.

Jij vervulde in dit leven een aantal rollen.

Jij was kind van,

broer van,

neef van,

vrouw van,

vader van,

opa van,

werknemer van…….

Natuurlijk springt de rol van vader voor mij er uit. Je was een vader die in mijn ogen altijd gedreven naar zijn werk ging. Je stond al heel vroeg op en was ruimschoots aanwezig zodat je alles nog in orde had voordat de winkel openging. Van jou kon men op aan en op jou kon men bouwen. Je had hier een grote discipline in en was voor mij hierin een groot voorbeeld. Je klaagde nooit over werken. Iedere maand waren er inkomsten om je gezin te onderhouden.

Je kwam thuis en het eten stond klokslag kwart over zes klaar zodat je aan tafel kon. Aardappels, vlees en groente schaarde jij onder de categorie avondeten. Overige gerechten vielen voor jou zoals je zei hier niet onder en waren het niet helemaal. De dag erna was er een weer een werkdag en weer één …….

Je leven had een kader. Eénvoud stond voorop. Je hechtte weinig belang aan luxe, vakantie etc. Nee laat het maar allemaal zoals het was; dit was het makkelijkst en leverde de minste veranderingen op; dit gaf jou rust.

De drie “erren” zaten wel degelijk in mijn opvoeding. Rust, reinheid en regelmatig waren belangrijk. Dit heb ik als heel fijn ervaren. Samen boden jullie mij deze structuur waar ik goed op kon gedijen. Ik voelde altijd van jullie uit de liefde naar mij toe stromen. Jullie deden alles op je eigen manier om het je kinderen als beste naar de zin te maken.

Je richtte voetbalvereniging Daalhof op en werkte op vrijwillige basis voor de Zonnebloem. Ook hier weer: Op jou konden ze rekenen. Je collecteerde langs de deuren en ieder jaar liep je mee in de optocht op carnavalsmaandag om te collecteren voor de Zonnebloem; je was er!

Je stond klaar zodra ik ook maar op mezelf ging wonen. Pot verf en kwast waren jou niet vreemd en stond dan ook altijd paraat een handje mee te helpen bij deze werkzaamheden. We hoefden letterlijk maar te piepen en je was er. Je deed dit graag. Zodra er iets nieuws in huis kwam hoppekee daar waren jullie. Altijd geïnteresseerd en altijd daar om te helpen. De gunfactor was hoog. Je gunde je kinderen echt alle goeds.

Tot ruim voor je ziekzijn hield je wel van een wandeling. Wanneer ik jullie belde om te wandelen stond je hier altijd voor open. Je riep op Hanny, overlegde en daar waren jullie. Een hapje samen eten bij ons thuis vond je ook fijn. Hier genoot je van. Dropjes ja ook hier hield je van……. Ongemerkt verdwenen bergen….Een glas wijn …..mmmm….welke wijn maakte niet uit……dat ene glaasje daar genoot je van.

En dan je echtgenoot Hanny, onze moeder. Ja ook van haar hield je….. dat kon je echter niet direct bespeuren in de communicatie onderling. Wanneer je goed luisterde (niet zozeer in woorden) begreep je dat er wel degelijk een mooie basis van liefde zat; jullie waren trouw aan elkaar. 50 jaar bij elkaar! Wat een periode. En dan te weten dat het precies vandaag is dat jullie 50 jaar getrouwd zijn. Hoe is het mogelijk! Ik zal het jullie nooit na kunnen doen. Respect voor jullie dat jullie zoveel jaren bij elkaar waren. Jaren waarin jullie volop lief en leed met elkaar deelden.

Tja en daar kwamen jouw kleinkinderen. Max, Maud, Romy en Joris. Je genoot van hen dit was je aan te zien. Oma stookt heerlijk de boel een beetje op, kinderen liggen dubbel van het lachen en jij zit er bij, kijkt toe en jullie hebben het allen naar je zin. Ja een opa waar de kinderen heel graag naar toe gingen. Een opa waarop je kon rekenen dat hij er was. Constant geïnteresseerd in…..regelmatig kwam er wel een telefoontje:

* Zomaar Hoe het bij ons was.

* Of Joris aan de telefoon kon komen….. ze deelden voetbalmomenten met elkaar.

* Hoe het Maud op de eerste schooldag was bevallen.

* Hoe het met mijn bedrijf ging.

* Of er nog iets nieuws was……en noem maar op.

Je eenvoud zoals je in het leven stond daar heb ik veel respect voor. Tevreden zijn met hetgeen je hebt is een mooie eigenschap.

Een tegenstrijd biedt zich bij mij aan in mijn denkwijze. Je was een hele gemakkelijke vader die alles wel best vond en het aanschouwde. Juist dit gemakkelijke aspect was ook wel eens moeilijk omdat ik op afstand zag dat alles op z’n plek bleef zoals het was en hierdoor vernieuwing, een stuk sprankeling in jullie leven door eens een beetje uit de ban te springen er niet altijd bij was. Het was al eens vaker een hele opgave om jou een bepaalde situatie vanuit een ander perspectief te laten zien en hier een keuze in te doen maken. Nee liever geen verandering voor jou.

Ik schrijf deze woorden en schrijf ze heel bewust. Het is voor mij echter nog niet helemaal te bevatten. Verleden week at ik met jou aan tafel. Je zag er goed uit, had volop praatjes en at buitengewoon goed. Nee voor mij is het allemaal nog heel onwerkelijk. Kan niet begrijpen dat jij nu niet meer in ons midden bent. Ik accepteer het wel……vanuit acceptatie kan er weer veel moois bloeien. Voor jou en de ander.

Ik geloof in het leven dat dit verder reikt dan hier op aarde. Ik geloof in overvloed …..Van mij uit geef ik jou alle maar dan ook alle liefde, warmte en licht die ik jou maar kan wensen mee naar daar waar jij je nu bevindt. Diep van binnen weet ik dat je je ongerust maakt over mam. Ben gerust. Dit hoeft niet. Mam heeft met veel toewijding en liefde voor je gezorgd. Ze zal de kracht vinden om nu ook heel goed voor zichzelf te gaan zorgen. Daar ben ik van overtuigd en daar staat ze niet alleen voor.

Dank je wel pap dat jij mijn vader bent. Liefs en tot later. Chantal

“Wanneer je de moed hebt de muur van je angst te naderen, verandert deze in een poort.” Ik heb zomaar 10 lieve sprankelspreuken en een enkele vraag verzameld die jou kunnen helpen om jouw energielevel te versterken wanneer je in een dip zit of down bent. Klik op ‘downloaden’ om alle spreuken te lezen. http://jelevenopkoers.nl/sprankelspreuken-2

Liefs,

Chantal